De grote investeerder bij Racing Mechelen Salvador Necochea heeft tegenover Het Laatste Nieuws gesproken over zijn frustraties, over zijn investering, over zijn spelers, hij neemt geen blad voor de mond. In alle openhartigheid, gekruid met enige emotie benadrukt hij meermaals: “Wat zou een andere investeerder gedaan hebben in mijn plaats?”
Af en toe raakt het gesprek een gevoelige snaar. Zeker wanneer het gaat over de agressie en vijandigheid ten overstaan van zijn jonge landgenoten. “Wat me het meest getroffen heeft zijn de intimidaties ten overstaan van mijn landgenoten. Wist u dat de broer van Checo recent doodgeschoten werd in de Verenigde Staten? Beseft men wel dat hij besloot hier te blijven om zijn ploeg bij te staan voor de wedstrijd tegen Willebroek? Hoe denkt u dat deze jongens zich hebben gevoeld, de taal onmachtig en ver van huis? Verschrikkelijk. Toen ik na twee maanden in de mot kreeg dat ik beduveld werd door enkele mensen binnenin de club deemsterde mijn interesse weg. Onrechtstreeks hoorde ik dat men mij de zwarte piet toestopte voor de sportieve malaise. Maar van bij het begin werd ik geboycot. Onze geplande transfers werden tegengehouden. Bovendien was het Regi Van Acker die beslist had om Augusto Da Silva en Marcos Lucas te laten vertrekken. Christoph Verstappen vertrok uit eigen beweging. De vervanger voor Tim Verstraeten kwam uiteindelijk niet. Omdat de samenwerking erg stroef liep kregen meer Mexicanen een verblijfsvergunning, wat niet het opzet was.
Toen ik doorhad dat de beloofde financiële transparantie opzettelijk uitbleef om de knoeiboel uit het verleden te verbergen was ik diep ontgoocheld. Ondertussen werd ik als investeerder afgeschilderd als boeman terwijl de echte verantwoordelijken op die manier de aandacht afleidden van de werkelijke problematiek. Racing Mechelen beleefde vorig seizoen een historisch, financieel lucratief seizoen. Maar tegelijkertijd dikten de uitgaven sterk aan. Wijlen president Edmond Phlips trok me over de streep destijds. Volgens mij misbruikten sommigen zijn gulheid en clubliefde. Het is me onduidelijk hoe ik mijn investeringen ooit nog kan terugverdienen.
Maar niet alle mensen bij Racing Mechelen menen het slecht. De nieuwe werkgroep, met Frank Dietens op kop, krijgt mijn steun. Hun clubliefde werkt aanstekelijk en zet mij aan om voor de waarheid op te komen. Ik deed veel water in de wijn. Zoniet was het over en uit geweest met de club. Ik ben nog steeds boos over de slechte uitvoering van het vorige contract, eerder dan tevreden over het nieuwe contract. Ik sta mijn beslissingsrecht af en tegelijkertijd verlies ik ook een deel van de opportuniteiten van het project. Racing Mechelen was mijn hoofddoel maar de interesse verdween gedeeltelijk. Ik sluit niet uit dat ik eventueel instap bij een andere club, weliswaar in een hogere afdeling.”