Reeds herhaaldelijk hebben Karel Van Butsel en Marc Hendrickx namens het kartel CD&V/N-VA aangeklaagd dat de spilzucht van het paarse stadsbestuur tot lege kassen en een duurder leven in Mechelen aanleiding gaven. “Stilaan beginnen de Mechelaars het ook écht in hun zakken te voelen. Na bijvoorbeeld de PIDPA facturen, de vuilzakken, het parkeren, … wordt nu stilaan ook de omvang van de prijsstijgingen voor feestmateriaal en de huur van wijkhuizen tastbaar, zoals goedgekeurd door paars Mechelen in december vorig jaar. Het gaat niet langer om een ‘abstract reglement’ van december 2009, maar om een ‘gat in de portemonnee’ voor vrijwilligers, buurtcomités, scholen,…”, stelt oppositieleider Van Butsel. “En bovendien spuwt de bevoegde schepen in het gezicht van de buurtcomités, waar ze stelt dat die de tering naar de nering moeten zetten. Waarom doet de stad dat zelf niet?” vult Hendrickx aan.
De verhogingen zijn niet mals. De prijzen per stuk zijn gestegen, de kortingen gedaald, en de prijzen voor vervoer zijn zelfs nog meer gestegen. Voor de meeste organisaties komt het neer op een verdrievouding van hun reële kost. Voor wie als vrijwilliger iets organiseert toch niet niks. Als je er dan ook nog eens de verhoogde kost bijrekent wanneer je een wijkhuis wil afhuren, wordt het helemaal onhoudbaar. “En dat met een stadsbestuur dat beweert het verenigingsleven te steunen. Vestzak broekzak noem ik zoiets. Enige vorm van hypocrisie is hier niet ver weg” stelt Van Butsel duidelijk. En bovendien wordt het uitgeleende materiaal steeds ouder. “Zelfs het magazijnpersoneel is daar niet over te spreken” weet Marc Hendrickx uit eerste bron.
Het wordt steeds duidelijker dat de uitbundige uitgavendrift van het paarse stadsbestuur onbetaalbaar wordt binnen een normaal budget luidt het bij het kartel. “Met alle middelen wordt nu gezocht om de Mechelaars te doen betalen. Want betalen moeten ze voor de paarse spilzucht, en wel elke dag een beetje meer”, besluit Van Butsel.
De stad schermt zich af door te stellen dat de huurprijzen al lang niet meer gestegen zijn en dat men bovendien nog relatief goedkoop werkt.