Op 16 maart werd in Planckendael een kleine witwanggibbon geboren. Heb is het eerste jong voor vrouwtje Paquita.
Na een geslaagde paring zo’n 200 dagen geleden, hadden de verzorgers uitgerekend dat er op 20 maart een jong kon verwacht worden maar toen ze eerder deze week ’s ochtends binnen kwamen, was de kleine slinger al geboren. Momenteel is het nog niet duidelijk of de nieuwe witwanggibbon een mannetje of een vrouwtje is want mama Paquita laat niemand toe bij haar kersverse jong. Pas als het jong goed zal gaan plassen, kunnen de verzorgers daaruit afleiden welk geslacht het diertje heeft: mannetjes plassen immers in een boogje, vrouwtjes recht naar beneden.
Gibbons zijn net als de meeste andere regenwouddieren volledig afhankelijk van grote, onaangetaste bosgebieden. Daarvan zijn er steeds minder. Alle gibbonsoorten worden dan ook met uitsterven bedreigd. Net daarom is het zo belangrijk dat er in dierentuinen nieuwe jongen geboren worden.
In de natuur komen witwanggibbons voor in de wouden van China en Vietnam. Het zijn verbazingwekkend goede slingeraars en dat komt ze goed van pas want ze leven er hoog in de toppen van de bomen. Daar voeden ze zich met bladeren maar ook vruchten en stengels vinden ze een lekkernij. Op volwassen leeftijd wegen ze zo’n 5 à 6 kg en ze kunnen tot 30 jaar oud worden.
Waar apen over het algemeen echte groepsdieren zijn, leven gibbons in paartjes van man en vrouw. Een gibbongezin bestaat uit maximum vijf dieren. Om de 2,5 jaar wordt er immers een nieuwe gibbon geboren en na zes jaar, als de gibbon de volwassen leeftijd bereikt, worden ze uit de familie gezet om zelf een partner en een eigen plek in het bos te zoeken.
Volwassen mannetjes hebben een pikzwarte vacht en witte bakkebaarden. De volwassen vrouwtjes zijn crèmekleurig met een zwarte snoet. De jongen worden allemaal blond geboren en worden na een paar maanden zwartharig. Mannetjesdieren blijven zwart terwijl vrouwtjes uiteindelijk terug blond kleuren.