Iedereen kent Only the Lonely. Pretty Woman. California Blue. It’s Over. Lana. Blue Bayou. Crying. En andere wereldhits van de man met de eeuwige zonnebril: Roy Orbison. Bruce Springsteen en John Lennon noemen hem “De grootste stem uit de geschiedenis van de popmuziek”. Elvis zei: “geen enkele stem heeft mij ooit meer ontroerd”. Orbison was de eerste popzanger die alles zelf deed: songs schrijven, productie, arrangementen maken. Hij schrok er niet voor terug te putten uit onwaarschijnlijke invloeden als Bolero. Of met Latijnse ritmes te werken. Zijn songs gaan over drama’s, grote emoties en donkere amoureuze gebeurtenissen. Die bracht hij met een nooit eerder vertoonde passionele eerlijkheid. Net omwille van die ‘grote emoties’ werd hij lang ondergewaardeerd. Tot hij eind jaren 1980 door Beatle George Harrison werd opgevist om samen met Bob Dylan deel uit te maken van the Travelling Wilburys. Een supergroep was geboren. Roy Orbison bleek zoveel meer te zijn dan alleen maar een nostalgische legende “op het zeildoek van de botsauto’s”.
In de Belgische jaren 1980 scoorde The Pop Gun met sterk gezongen, romantische popsongs. Zanger Frank Ermgodts stond nadien nooit meer op een podium. Een gouden stem van eigen bodem leek verloren voor de showbusiness. Tot ‘In Dreams’. Een onverwachte comeback.
Audioreactie van In Dreams: