Godfried Danneels werd op 4 juni 1933 geboren in Kanegem als oudste van zes in een onderwijzersgezin. Van 1945 tot 1951 liep hij school in het Sint-Jozefscollege in Tielt. Daarop volgend begon hij de priesteropleiding aan het seminarie van het bisdom Brugge. Dat stuurde hem onmiddellijk naar de Katholieke Universiteit van Leuven om er Wijsbegeerte te studeren. Na het behalen van zijn licentiaatsdiploma studeerde hij vervolgens Theologie aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome (1954-1959).
In 1957 werd hij in de parochiekerk van Kanegem tot priester gewijd.
Vanaf 1959 was hij geestelijk directeur en docent liturgie en sacramentenleer aan het Grootseminarie van Brugge. In 1961 promoveerde hij tot doctor in de Theologie aan de Gregoriaanse Universiteit in Rome. Vanaf 1969 combineerde hij zijn opdrachten aan het Brugse Grootseminarie met een docentschap aan de faculteit Godgeleerdheid van de KU Leuven. Hij werd toen tevens redactiesecretaris van Collationes, het Vlaamse tijdschrift voor theologie en pastoraal.
Op 16 november 1977 werd hij door paus Paulus VI tot bisschop van Antwerpen benoemd. Op 18 december van dat jaar werd hij tot bisschop gewijd door kardinaal Leo Suenens, met als medeconsecratoren de bisschoppen Emiel-Jozef De Smedt, Jules Victor Daem, Jean Huard en Guillaume Marie van Zuylen. Hij koos als bisschopsleuze voor Apparuit humanitas Dei nostri (Verschenen is de menslievendheid van onze God) naar de brief van de apostel Paulus aan Titus (3, 4).
Op 21 december 1979 benoemde paus Joannes Paulus II Godfried Danneels tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Op 4 januari 1980 nam hij bezit van de zetel. Op 2 februari 1983 werd hij tot kardinaal-priester gecreëerd. Hij kreeg de Sint-Anastasiabasiliek in Rome als titelkerk toegewezen.
Op 4 juni 2008, dag waarop hij 75 werd, diende kardinaal Danneels zoals het kerkelijke recht het voorschrijft, bij paus Benedictus XVI zijn ontslag in als residerend aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Het werd aanvaard op 27 februari 2010.
Danneels en Operatie Kelk
Het Brusselse gerecht valt in 2010 in het licht van Operatie Kelk binnen in de kantoren van het aartsbisdom Mechelen. Ook de crypte van de Sint-Romboutskathedraal en bij Danneels thuis wordt naar naar bewijzen gezocht van schuldig verzuim. Danneels zou zo’n 40 brieven van slachtoffers van seksueel misbruik hebben ontvangen, maar deed er niets mee. Ook Danneels zelf wordt ondervraagd door de de gerechtelijke politie. De onderzoeksrechter die operatie Kelk leidt wordt later door hogere gerechtelijke instanties teruggefloten.
In september 2010 verschijnen de zogeheten Danneels-tapes in de pers. De tapes bevatten opnames die in het geheim gemaakt werden tussen de neef van bisschop Vangheluwe en de kardinaal. Er werd door Danneels druk uitgeoefend om de onthulling van deze affaire uit te stellen tot na het pensioen van Vangheluwe.
Nog in dat zelfde jaar dient Danneels te verschijnen voor de Kamercommissie Seksueel Misbruik. De slachtoffers van seksueel misbruik door leden van de Kerk krijgen geen excuses te horen.
Danneels verdwijnt uit het publieke leven na Operatie Kelk
Met zijn emeritaat trok Godfried Danneels zich terug uit het publieke leven. Hij kon nu voluit aandacht schenken aan wat hem het meest dierbaar was: gebed, literatuur en andere vormen van kunst en tijd voor vrienden en kennissen. Op uitdrukkelijk verzoek van paus Franciscus nam hij nog deel aan de gezinssynodes in 2014 en 2015. Stilaan ging zijn lichamelijke gezondheid achteruit.
De uitvaart van kardinaal Godfried Danneels vindt plaats in de Sint-Romboutskathedraal van Mechelen. De dienst zal worden geleid door kardinaal Jozef De Kesel, in concelebratie met onder meer de pauselijke nuntiï, de Belgische bisschoppen en de priesters en diakens van het aartsbisdom.
Kardinaal Jozef De Kesel biedt namens de hele Belgische katholieke kerk aan de familie, vrienden en vele voormalige collega’s en medewerkers van kardinaal Danneels zijn christelijke deelneming aan. Kardinaal Jozef De Kesel: “We zijn kardinaal Danneels zeer dankbaar. Gedurende vele jaren heeft hij het herderschap in de Kerk uitgeoefend en dat in een periode van fundamentele veranderingen in Kerk en samenleving. Gaandeweg is zijn uitstraling groot geworden, zowel in ons land als in de wereldkerk. Door zijn woord, met zoveel innige bezieling gesproken en geschreven, heeft hij ons steeds naar de bron geleid. Altijd met zachte hand. Hij heeft ook beproevingen gekend, en op het einde was hij fel verzwakt en uitgeput. We blijven hem dankbaar gedenken. Moge hij rusten in Gods vrede.”
bron: Kerknet + eigen redactie
foto: kerknet.be