Het kasteel is sinds 1970 eigendom van het gemeentebestuur. Er vonden ontelbaar veel culturele activiteiten plaats, het conservatorium (woord en dans) had er zijn stekje en talloze verenigingen deden er hun ding. Dit intense gebruik zorgde ervoor dat het kasteel nood had aan een grondige renovatie. Het gemeentebestuur diende een subsidieaanvraag in bij het agentschap Onroerend Erfgoed. In november 2012 verklaarde dit het premiedossier ontvankelijk voor een subsidie. Deze werd geraamd op 711.951 euro.
“Het dossier kwam toen op de wachtlijst van goed te keuren premies. Eind 2016 was het zo ver en werd de restauratiepremie toegekend”, vertelt schepen van cultuur en patrimonium Ronny Slootmans. “In de tussentijd hebben we niet stilgezeten. We bereidden de werken tot in de puntjes voor zodat eens de subsidie in orde was, de werken bijna meteen zouden kunnen starten. En dat lukte. Enkele weken geleden begon de aannemer met de voorbereiding van de werf. Woensdag zijn de echte werken van start gegaan.”
Zowel de buitenzijde als het interieur worden door specialisten onder handen genomen. Het gelijkvloers, uniek met zijn art deco-elementen en fineerhout, zal op een respectvolle manier worden gerestaureerd. In de spiegelzaal komt een doorsteek naar het rechtse bijgebouw, zodat dit als keuken en dienstruimte kan dienen. “Het is de bedoeling om hier een brasserie of gelijkaardig onder te brengen”, vertelt Slootmans. “We zijn momenteel op zoek naar een concessiehouder.”
Op het eerste verdieping bevinden zich momenteel enkele kleinere ruimten. “Die herleiden we tot drie mooie vergaderzalen langs een centrale inkomruimte. Ook de oorspronkelijke plafonds met stucwerk worden in eer hersteld”, aldus Slootmans. “Buiten leggen we een hellend vlak aan zodat minder mobiele personen vlot het kasteel kunnen betreden. Er komt ook een lift naar de bovenverdiepingen.”
Het einde van de werken is voorzien eind september 2018.
Geschiedenis van het kasteel
De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot 1784. Op het einde van de achttiende eeuw bezaten vele mensen van stand een buitenverblijf waar men zich met het gezin rustig kon terugtrekken. Ook magistraat Henri de Villers, verbonden aan de Grote Raad van Mechelen, toen het hoogste rechtsorgaan van onze streken, ging op zoek naar een geschikt landgoed. Hij kocht in 1784 de toenmalige Emmaüshoeve met landerijen en liet er een kasteel optrekken.
Het domein verwisselde in de 19de eeuw meermaals van eigenaar, altijd gaat het om rijke bezitters met lange namen. In 1834 was het domein met kasteel, park, lustbos, hof, huis en bouwland bijna 9 ha groot, ongeveer het dubbele van de huidige oppervlakte. In 1854 kreeg het kasteel er twee zijvleugels bij.
In 1877 kocht baron August van Reynegom de Buzet, sinds 1860 al eigenaar van kasteel Zorgvliet, het Sint-Michielskasteel. Hij woonde er tot aan zijn dood in 1905. De zeer gelovige baron gebruikte voor het eerst de naam ‘château saint-Michel’ en zorgde mee voor de oprichting van de Sint-Augustinusparochie in de Elzestraat. Hij leverde de bouwgrond, sponsorde met zijn groot fortuin de bouw van de kerk en gebruikte zijn invloed bij het aartsbisdom.
In 1933 kocht Lodewijk Franciscus De Roeck het kasteel en ging er wonen. Hij was Mechelse fabrikant van moderne meubels in fineerhout, een nieuwe techniek uit de Verenigde Staten die meubels heel wat goedkoper maakte. De Roeck liet het interieur in art deco-stijl aanpassen. De metalen deur tussen hal en bibliotheek met de initialen ST M is een mooi voorbeeld van deze stijl. De typische lambriseringen in fineerhout op het gelijkvloers (hal, spiegelzaal, bibliotheek, eetkamer) en het fineer van notenhout op de deuren dateren uit de jaren dertig. Het opvallende glasraam in de traphal, met een Sint-Michiel die de duivel verplettert, werd vervaardigd door de Mechelse glazenier Pamphile Tuerlinckx en aangebracht in de jaren vijftig.
Het echtpaar De Roeck trok in 1964 naar Brussel. Het kasteel stond jaren leeg, tot het in 1970 door het gemeentebestuur werd aangekocht. De gemeente was de tiende eigenaar van het kasteel. Het domein was toen nog 4 ha 82 are groot. Het kasteel en het park werden in 1981 als monument en dorpsgezicht beschermd. Datzelfde jaar werden de 26 versleten lindebomen van de toegangsdreef vervangen door dubbele rijen roodbloemige en witbloemige kastanjebomen. Het kasteel werd vele jaren verhuurd voor ontelbare culturele activiteiten en voor de afdeling woord en dans van het conservatorium.
Foto: Google