“Ik ben in 2003 in Leest komen wonen”, steekt de nu 43-jarige Luikse van wal. “Mijn man woonde in Mechelen en ik ben hem gevolgd. Ik woon hier echt ontzettend graag. De voorbije jaren heb ik Mechelen echt zien groeien. Het gaat er steeds beter en beter en er is een duidelijke langetermijnvisie van het bestuur. En de projecten die nu in de stad lopen zijn ook geweldig.”
Monami is ‘fan’ van Bart Somers, die vorige week werd verkozen tot ‘Beste burgemeester ter wereld’: “Die titel is zeker terecht, hij verdiende het. Toen het bekend raakte heb ik meteen een berichtje gestuurd om hem te feliciteren. Als het goed is mag het ook gezegd worden vind ik. Mechelen is een hippe stad met veel jonge mensen en ik hoor ook van anderen veel lovende woorden over de stad.” (lees verder onder de foto)
Foto: Twitter @DominiqueMonami
Intussen voelt de gewezen nummer 9 van de wereld zich een echte Maneblusser, of toch bijna: “Mijn geboortestad Verviers is de stad van mijn hart, dat kan je niet zomaar veranderen. Ik ben er twee jaar geleden ook ereburger geworden. Maar Mechelen is zeker mijn tweede thuis. Toen ik hier aankwam voelde ik me zeker geen vreemde en aan de schoolpoort van mijn dochter Ines leerde ik al snel nieuwe mensen kennen. Het Begijnhof is één van de mooiste plekjes in de stad volgens mij. Het is een verborgen parel. Ook het Vrijbroekpark is erg mooi. En je kan er ook tennissen (lacht).”
Want wie de naam Dominique Monami hoort, denkt natuurlijk aan tennis. In 1998 was ze de eerste Belgische tennisster in de top-10 van de wereld. Monami: “Dat was één van de hoogtepunten uit mijn carrière. Maar de bronzen medaille die ik in 2000 samen met Els Callens behaalde op de Olympische Spelen in Sydney was nog iets mooier. In 1998 werd ik verkozen tot Sportvrouw én Sportpersoonlijkheid van het jaar. Ook daar kijk ik met plezier op terug. Een jaar later volgde de grootste teleurstelling, toen ik in de kwartfinale van de Australian Open uitgeschakeld werd door Amélie Mauresmo. Had ik die wedstrijd gewonnen, had ik zeker ook de finale kunnen bereiken. Want in de halve finale wachtte Lindsay Davenport en daar had ik dat jaar al twee keer van kunnen winnen.” (lees verder onder de foto)
Foto: tennisforum.com
Eind 2000 gaat Monami op pensioen, ze is dan 27 jaar. “Maar ik was toen al niet meer bij de jongsten in het circuit. Ik was tien jaar prof geweest en had al mijn doelen bereikt. Ik wilde ook stoppen op een hoogtepunt én ik wilde voor mijn 30 moeder worden. Het was het juiste moment om te stoppen en ik heb er zeker nooit spijt van gehad.” Nu, bijna 17 jaar later herkennen de mensen haar nog steeds: “De jonge generatie weet niet wie ik ben, maar iets ouderen kennen me wel nog. In beide kanten van het land trouwens.”
Monami had het ook wel wat gehad met de, zoals ze in haar biografie schijft, ‘egoïstische en oppervlakkige tenniswereld’: “Tennis is een individuele sport, en dus draait alles rond jou. Ik ben niet egoïstisch ingesteld en heb echt moeten leren aan mezelf te denken. Ik hoor van de tennissters nu dat er geen positieve evolutie is. Vroeger hadden we nog contact met andere speelsters maar dat is nu ook niet meer het geval. Iedereen traint zelfs apart.” (lees verder onder de foto)
Foto: Twitter / opentenis.ro
Eind vorig jaar volgde ze Ann Devries op als Fed Cup-kapitein. Tegen Roemenië werd er al meteen gestunt. Monami: “We hadden ook wel wat geluk dat hun beste speelster, Halep, er niet bij was. Maar het klopt dat Roemenië hoger geklasseerd staat en dat wij geen favoriet waren.” In april staat de confrontatie met Rusland gepland: “Het is moeilijk te zeggen hoe groot onze kansen zijn. Zij hebben vijf speelsters in de top-40 dus het zal sowieso moeilijk zijn. Maar als het niet hun allerbeste speelsters zijn die ze de court opsturen, maken we een reële kans op winst.”
Monami was altijd bijzonder fanatiek en had altijd de drang om te winnen. Probeert ze dat ook over te brengen op Yanina Wickmayer, Kirsten Flipkens, Elise Mertens en Maryna Zanevska, de meisjes die momenteel in het Fed Cup Team zitten? “Ik wilde bij wijze van spreken sterven om te winnen. En ik zag in Roemenië dat ze al zo speelden. Volgens mij kan ik hen op dat vlak niets leren. Maar mijn gedrevenheid is wel gebleven. Ik moedig ze aan langs de lijn, sta te klappen en ben altijd positief.”
Foto’s: Twitter @DominiqueMonami, www.tennisforum.com, www.dominiquemonami.wordpress.com, opentenis.ro
Website: dominiquemonami.com