Van einde 18de eeuw maar vooral in de 19de eeuw vormde Mechelen één van de voornaamste centra van de pomologie. Het zaaien van pitten en de kunstmatige bevruchting bij peren vormden een bezigheid voor zowel adel, geestelijken als gewone burgers. Door deze werkwijze konden zeer smaakvolle vruchten gewonnen worden. Het duurde dan ook niet lang of de faam van de Mechelse pomologen verspreidde zich samen met de verschillende perensoorten over geheel Europa en zelfs tot in Amerika toe. Heden vinden wij op de grote kasteeldomeinen en in abdijtuinen nog steeds deze Mechelse peren.Van Versailles tot Saint-Jean de Beauregard, van Coventry tot Atlanta bloeien en groeien onze eigen Mechelse soorten maar niet in … Mechelen.
Daarom is de pomologische vereniging “De Mechelse Pomologen” de stad Mechelen dankbaar omdat zij de infrastructuur en de boomgaard van het Tivolipark mogen gebruiken om hun activiteiten te organiseren om zo hun doelstellingen te realiseren. Snoeilessen en proefdagen in de boomgaard en lessen omtrent hoogstam en fruithaag trekken zeer veel belangstellenden aan en bewijzen aldus hun nut voor de Mechelse bevolking en daarbuiten.
Afgelopen weekend ging één van hun voornaamste doelstellingen in vervulling: De aanplant van een twintigtal verschillende Mechelse perenvariëteiten in het Tivolipark. Na veel en lang speurwerk en de nodige pomologische zorgen worden deze Mechelse perensoorten die oorspronkelijk door befaamde Mechelse veredelaars werden ontwikkeld opnieuw in Mechelse grond geplant. Deze soorten die over geheel de wereld verspreid waren komen weer thuis in Mechelen.
Namen als Seigneur Esperen, Suprème Coloma, Stoffels d’ Hiver, Beurré Tuerlinckx, Des deux Souers(Knoop) verwijzen rechtstreeks naar de pomologen die hen “maakten”. De vereniging Mechelse Pomologen wil eer bewijzen aan deze figuren door hun aanwinsten op te sporen, te bestuderen en opnieuw in het Land van Mechelen te introduceren. Naast het verzorgen van de boomgaard Tivoli met oude fruitrassen wil deze vereniging ook de kennis van het fruit en de fruitcultuur onder zoveel mogelijk liefhebbers verspreiden via cursussen en workshops. Laat ons hopen over enkele jaren de vruchten van deze activiteiten letterlijk te kunnen plukken van de Mechelse bomen.