Het project Tegeltjeswijsheden vertelt het verhaal van Bethlehem, Haider, Kevin, Burak, Gabriella, Emine, Mahamat, Faranak en Mahyar. Vanuit alle windrichtingen kwamen ze terecht in Mechelen, waar de meesten van hen momenteel verblijven in afwachting van hun verzoek om internationale bescherming. Schrijfster-illustratrice Barbara Rottiers en grafisch vormgeefster Lies Van Dionant gingen met hen in gesprek. Uit de persoonlijke verhalen kwamen tien spreuken of levenswijsheden voort, die gedrukt werden op een tegeltje en in een boekje. De tegeltjeswijsheden worden gedeeld met alle Mechelaars, een initiatief om de uitwisseling tussen culturen te bevorderen.
“Mechelen is een superdiverse én een warme stad. We werken samen aan een inclusieve gemeenschap. Die wederkerigheid is de basis van ons project”, zegt schepen van diversiteit en gelijke kansen Gabriella De Francesco (Groen). “Door het delen van verhalen en wijsheden die nieuwkomers meebrachten, kijken we niet alleen naar het rijke verleden van deze mensen, maar blikken we ook vooruit naar onze gedeelde toekomst. Ook met onze stedelijke projecten zoals It Takes a Community, Migratieverhalen en De Mensen Maken de Stad tonen we de verhalen achter de gezichten. Hoe bekender, hoe beminder.”
Tegen hokjesdenken
Barbara Rottiers is journaliste, schrijfster en illustratrice. Ze had vele jaren een eigen programma op Radio 1 en trok voor het tv-programma ‘Iedereen Beroemd’ naar Afrika waar ze met de ‘Storysnapper’, een omgebouwde deux cheveaux, verhalen verzamelde. Voor dit project had ze met tien mensen een gesprek, dat telkens uitmondde in een tegelwijsheid.
“Als we de laatste tijd niet op reis konden, is mijn venster op de wereld hierdoor aardig open gegaan. Niet de moeilijke achtergrond van de gesprekspartners stond voorop, maar taal – want die tegelspreuken laten zich nog niet zomaar vertalen – en de kracht en wijsheid van mensen”, aldus Barbara Rottiers. “Een van de vertellers zei me nadien: het is lang geleden dat ik nog eens een gewoon gesprek had waardoor ik me een gewoon mens voelde en geen vluchteling. Hoe klein dit project ook, als het maar een druppel geweest is tegen het hokjesdenken in, dan vind ik het prima.”
De tegels worden momenteel tentoongesteld in het opvangcentrum voor de bewoners. Door corona kunnen er nog geen externe Mechelaars komen kijken. De opstelling zal vanaf september rondreizen van het Sociaal Huis naar het Huis van de Mechelaar en ten slotte Het Predikheren. Bezoekers kunnen de tegels daar gaan bewonderen en een boekje mee naar huis nemen. De verhalenvertellers krijgen ook een exemplaar van hun eigen tegel. Als herinnering, als iets om op te hangen in hun toekomstige woonst.
Fotoproject
Een ander intercultureel project dat momenteel loop in het Mechelse noodopvangcentrum is dat van de Borgerhoutenaar Abdullah Ibrahim. Hij loopt stage in het opvangcentrum en realiseerde met enkele bewoners een fotoproject, waarin ze hun dromen koppelen aan plaatsen in de Dijlestad. Zo is er de droom van Zahra: zij wil studeren om dan veel op reis te kunnen gaan. Haar foto werd gekoppeld aan het station van Mechelen, een vertrekpunt om te reizen.