Voor velen is het moeilijk om te rouwen. We hebben de neiging om ons sterk te houden en gaan er daardoor soms met een boog omheen. Toch klinkt de stem van menig rouwtherapeuten en psychologen helder: je kan er niet omheen, rouwen moet je doen. Daarom stelt stad Mechelen tijdens de maanden oktober, november en december een troostend najaarsprogramma voor rond rouw en verlies.
“Als stad ondersteunen we mensen bij het correct en efficiënt afhandelen van administratieve zaken bij sterfgevallen, maar het engagement van onze stad reikt verder. Daarom engageren we ons elk jaar tot het bouwen van een najaarsprogramma rond rouw en verlies. Zo bieden we mensen handvatten om met zo’n moeilijk periode om te gaan”, vertelt schepen van Burgerzaken en Dienstverlening Vicky Vanmarcke.
Wanneer je een intens verlies meemaakt, horen gevoelens van verdriet, pijn, boosheid en teleurstelling daarbij. Iets waar ieder op zijn eigen manier mee omgaat, maar ons ook confronteert met de eindigheid van het leven. Het verlies van een dierbare kun je niet wegduwen, ontkennen of ontlopen. Rouwen moet je doen. Maar hoe gaat dat, rouw- en verliesverwerking op een zinvolle manier?
“Een overlijden verwerken verloopt voor iedereen anders. Voor de meeste mensen is het belangrijk dat ze erover kunnen en mogen praten. Toch kan het voor sommigen moeilijk bespreekbaar zijn. Via zelfhulpgroepen of psychologische hulp kunnen mensen wel de nodige steun vinden. Met ons najaarsprogramma willen we rouw en verlies bespreekbaar maken, we willen de Mechelaars inzicht en de weg naar hulp of ondersteuning bieden”, vertelt schepen voor Welzijn, Gabriella De Francesco.
Met de herfst voor de deur worden de dagen korter en de avonden donkerder. Een reden te meer om te kiezen voor een verbindend en warm najaarsprogramma:
– Contempo VZW en Palliatief Netwerk Mechelen houden een lezing, waarna je deel kan nemen aan een gespreksgroep.
– Dagmar Sels van de groepspraktijk Verbinding in Verlies gaat samen met de Mechelaar op zoek naar wat er nog nodig is om opnieuw wat vrijer in het leven te kunnen staan. Hoe vind jij troost en hoe kan je troostend zijn?
– Men staat ook uitgebreid stil bij rouw bij kinderen dit jaar. Lies Scaut vertelt vanuit haar jarenlange praktijkervaring en geeft concrete tips en handvaten mee om kinderen zo goed mogelijk bij te staan in hun verlieservaring.
– Daarnaast is er ook een ouder-kind activiteit voorzien. Met het prentenboek ‘Moemoe op de maan’ maakte de Mechelse Eva Hadermann samen met de Spaanse mede-Mechelaar Gema Albiol een verhaal op rijm over een jongen die zijn grootmoeder verliest en dit niet helemaal begrijpt.
– Wat is ‘levend verlies’? Manu Keirse introduceerde deze term als ‘een chronische vorm van rouwen die het vaakst beleefd wordt door mensen met chronische ziektes en beperkingen of door ouders van kinderen met een ernstige handicap of partners van personen met een zware verslaving’. Wanneer je iemand dierbaar meer en meer ziet veranderen door bijvoorbeeld dementie, word je al wel eens geconfronteerd met gevoelens die vergelijkbaar zijn met de gevoelens bij een verlies of afscheid. In het theaterstuk met Joop Admiraal ‘U bent mijn moeder’ komt dit mooi aan bod. Stefan Perceval bewerkte dit verhaal tot een moeder-dochter-confrontatie, waarbij Sien Eggers beide rollen speelt.
– Ook in The Sacred Veil van Eric Whitacre, brengt het vocaal ensemble Viermaliks een emotioneel verhaal. Een dichter verliest zijn vrouw aan kanker. Hij verwerkt hun verhaal van liefde en verdriet in een 12-delig gedicht. Koor-componist Eric Whitacre zet het om in een cantate. Vocaal ensemble Viermalis brengt het stuk onder begeleiding van dirigent Tom Johnson.
– Ten slotte bevat het najaarsprogramma enkele vaste ankerpunten, zoals Reveil op 1 november en Wereldlichtjesdag op de tweede zondag van december: ingetogen troostconcerten, lichtpuntjes, verbinding en nog veel meer. Verbinding, samenkomen, muziek, lichtjes, het biedt troost.
Het hele programma en meer info vind je op mechelen.be/rouw-en-verlies