“De stadslijst heeft het monopolie in de stad en speelt ook monopoly door een mix van verkopen en belastingsverhogingen. Maar dan met échte gebouwen en geld…”, klinkt het bij oppositiepartij CD&V Mechelen.
Evident juicht CD&V-Mechelen toe dat de schuld verder wordt afgebouwd. De “knik” werd immers reeds ingezet onder de vorige legislatuur door toenmalig schepen Walter Schroons. CD&V-Mechelen heeft echter wel ernstige bezwaren bij de manier waarop de tendens van schuldafbouw door het huidige bestuur wordt verdergezet.
“Ten eerste mag niet vergeten worden dat de MJP 2020-25 een aanzienlijke belastingsverhoging inhoudt. Het is niet omdat de verhoging van de onroerende voorheffing als eerste daad van het groen-blauwe bestuur in januari 2019 onaangekondigd via een nachtelijk amendement werd ingevoerd dat de meerjarenplanning 20-25 er niet op gebaseerd zou zijn. Deze belastingsverhoging maakt er dan ook een essentieel onderdeel van uit”, zegt fractieleider Stefaan Deleus.
Daarnaast worden ook allerlei diensten en tarieven verhoogd die finaal steeds bij de mensen terecht zullen komen. Bij wijze van voorbeeld kan verwezen worden naar de verhoogde taks op filmtickets of de duurdere huisvuilzakken.
Verder wordt ook een aanzienlijk deel van de schuldafbouw door Vlaanderen betaald door tussenkomst in de helft van de responsabiliseringsbijdrage (pensioenfactuur). Ook het ganse pakket rond parkeren zal heel wat (negatieve) impact hebben: verlenging van de uren waarop er betaald moet worden, verkorting van periode waarop het nachttarief geldt en een ernstige verhoging van de tarieven. Daarbij valt o.a. de verhoging met meer dan 300% op van de
tarieven op de randparkings (van 30 cent naar 1 euro per uur). In combinatie met een “gratis” derde uur van de parkings in de binnenstad is dit zelfs tegenstrijdig met de (initiële) doelstelling om langparkeren aan de rand te organiseren en de parkings in de binnenstad voor te behouden voor een snelle boodschap. De nieuwe maatregel is dan ook net contraproductief voor het winkelen in de binnenstad.
Ook de uitverkoop van het stadspatrimonium is voor CD&V een doorn in het oog. Het getuigt vooreerst van weinig duurzaam beleid om vastgoed van de hand te doen, maar bovendien wordt de opbrengt slechts gedeeltelijk gebruikt voor schuldafbouw. “De rest gaat naar groen-blauwe projecten. Zo is het bijvoorbeeld onbegrijpelijk dat op een moment dat belastingen worden verhoogd, retributies sterk stijgen en bespaard wordt op personeel, er € 200.000 extra wordt geschonken aan de Mechelse Feesten voor torenfeesten. Gewoon een feestje ter eer en glorie van het
bestuur. Als iedereen inlevert, is dit een héél slecht signaal”, gaat Deleus verder.
De Nekkerhal staat opnieuw te koop als en is als één van de grootste opbrengsten ingeschreven, terwijl net gebleken is dat men deze niet verkocht krijgt aan het gewenste bedrag. Wat garandeert dat de andere gebouwen zoals Lamot wél verkocht geraken? Ook bij de cijfers over de overdracht van de riolering kunnen ernstige vragen geformuleerd worden
nu de stad wel gehouden zal blijven om de investeringen te betalen, maar het daarvoor ingeschreven bedrag, 6 miljoen euro op 20-25 of 1 miljoen per jaar, manifest te laag is.
Verder houden de verkopen aan het zorgbedrijf ook een loutere doorschuifoperatie in. Het zorgbedrijf leeft immers van de dotaties van de stad enerzijds en ontvangsten uit eigen exploitatie anderzijds. Om de uitgaven van/aankoop door het zorgbedrijf mogelijk te maken moet dus ofwel de dotatie vanuit de deelnemende gemeentes (Mechelen en Sint-Katelijne-Waver) verhoogd worden ofwel de eigen ontvangsten. Om die reden gaf het zorgbedrijf reeds aan de rusthuisfactuur te zullen verhogen …
De verhoging van tarieven, facturen en belastingen is dus de enige constante in deze meerjarenplanning. Echte besparingen zitten er weinig in, tenzij op personeel en eigen dienstverlening. Dit terwijl niet geweten is hoe de taken die voorheen door het thans ontslagen personeel werden uitgevoerd voortaan zullen ingevuld worden en de personeelsbezetting nu reeds zeer krap is waardoor nauwelijks ruimte is voor werklastverhoging. Sommige posten, die nochtans niet onbelangrijk zijn en over kwetsbare groepen gaan, staan ook maar voor enkele jaren ingeschreven zoals de meisjeswerking van ROJM en het plan rond kinderarmoede.
CD&V is enerzijds blij dat heel wat projecten van vorig legislatuur worden verder gezet en dat er ook heel wat nieuwe projecten op vlak van Sociaal Beleid worden opgezet. “Maar anderzijds zijn we ook erg bezorgd, want we merken op dat voor andere waardevolle projecten halverwege de legislatuur geen middelen meer voorzien zijn. We maken ons grote zorgen over de continuïteit van deze projecten en/of organisaties. Welke zin heeft het om
projectsubsidies binnen te halen of nieuwe projecten op te starten om dan dit gewoon stop te zetten in plaats van te proberen de goede projecten te continueren… Begrotingsgewijs lijkt het ons interessanter om het budget al te voorzien en wanneer blijkt dat het project niet de beoogde resultaten neerzet de middelen dan te schrappen of te verschuiven. Als we deze bedragen bekijken, zijn het ‘peanuts’ binnen een budget van een stad als Mechelen. Maar
voor de getroffen organisaties is dit in sommige gevallen het verschil tussen verder doen of stoppen”, zegt CD&V-gemeenteraadslid Hamid Riffi.
Bij andere projecten en acties ziet CD&V dat er op de middelen enorm verminderd wordt, waardoor de kwaliteit van de projecten verminderen en de projecten zelf onder druk komen te staan. “Sommige belangrijke sociale en maatschappelijke thema’s komen niet aan bod in deze meerjarenbegroting, waardoor we het gevoel krijgen dat dit stadsbestuur weinig of geen interesse heeft in de zwakkeren in onze maatschappij. We vinden niets terug in het budget voor acties die vereenzaming tegen gaan of bestrijden. Vereenzaming is een steeds groter wordend probleem, maar blijkbaar niet belangrijk genoeg. Ook rond mantelzorg maakt dit stadsbestuur enkel middelen vrij voor mantelzorgers die mensen met dementie ondersteunen. Terwijl er zoveel andere mantelzorgers aanwezig zijn in onze stad, die onze steun verdienen maar nu in de kou blijven staan”, gaat Deleus verder.
Vorige maand kwamen we al te weten dat het project rond arbeidszorg wordt stopgezet. “Als fractie betreuren we enorm deze beslissing, we hadden graag hierover toen het debat gevoerd, maar dit was niet naar de zin van de meerderheid. De allerzwaksten zijn hiervan het slachtoffer. De intensieve begeleiding die deze doolgroep nodig had en kreeg valt hierdoor volledig weg. We vrezen dan ook de gevolgen voor deze mensen die nood hadden
aan deze begeleiding”, besluit Deleus.
foto: archieffoto 2015