“Bij Racing heb ik het tot de A-kern geschopt. Ik heb er een tijdje bij de reserven gespeeld, onder leiding van James Van Vaerenbergh, en maakte ook twee jaar deel uit van de A-kern. Het eerste jaar speelden we de eindronde en verloren uiteindelijk de finale van Geel. Ik was toen meestal de 16de man”, vertelt Kerckhofs.
“Het seizoen erna begon ik bij de reserven, maar werd ik na enkele maanden opnieuw overgeheveld naar de A-kern. Toen zat ik veel meer op de bank en ben ik ook een aantal keer ingevallen. Het is het jaar dat Racing gepromoveerd is naar tweede klasse. We hadden een heel toffe groep, alles klopte en het klikte. We hadden veel plezier op training en dat zag je in het weekend ook op het veld tijdens de wedstrijd. De titel zat er gewoon aan te komen.”
Geen tweede klasse
“Ik wilde blijven, maar omdat het bestuur niet met mij onderhandelde over een verlengd verblijf heeft James Van Vaerenbergh me gevraagd om met hem mee te gaan naar Steenhuffel. Dat was ineens wel een serieuze stap terug, naar 3de provinciale toen. Ik zag dat eerst niet zo zitten, maar heb de knoop dan toch doorgehakt. Achteraf wilde Racing dan toch praten, maar toen had ik al getekend bij Steenhuffel.”
Niet lang nagedacht
“Ik voel mij vrij goed bij Schriek, maar ik heb toch vrij snel beslist, hoor. Ik heb een paar keer gesproken met de sportieve cel en het feit dat enkele van mijn vrienden, zoals Lothar Hens, naar Racing komen heeft natuurlijk ook voor een stukje meegespeeld.”
Bram kent Racing natuurlijk al goed. “Het is een heel toffe club, het gaat er familiaal aan toe. Dat maakte de beslissing alleen maar gemakkelijker. Het enige waar ik een beetje mee zat, waren die financiële problematiek en de stabiliteit van de club. Maar die problemen lijken stilaan opgelost, dus is dat een geruststelling. We zullen normaal gezien een heel goeie ploeg hebben. Een plaats in het klassement? Neen, ik ga daar geen cijfer op plakken (lacht).”
foto: Racing Mechelen